Zespół Szkolno-Przedszkolny dla Dzieci z Afazją

Afazja

AFAZJA DZIECIĘCA - TERMINOLOGIA

W Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD - 10) wyróżnia się kategorię: Specyficzne zaburzenia rozwoju mowy,
i języka (F 80) obejmującą m.in. zaburzenia ekspresji mowy (F80.1) i zaburzenia rozumienia mowy (F80.2).

Przyczyny tych zaburzeń nie zostały jeszcze dostatecznie poznane a ich patomechanizm jest niejednoznaczny. Dla bliższego określenia charakteru zaburzenia, neurologopedzi, neuropsycholodzy, lekarze neurolodzy, często stosują termin rozwojowa afazja /dysfazja dziecięca. W polskiej literaturze logopedycznej
w odniesieniu do afazji rozwojowej zamiennie używa się także terminów: niedokształcenie mowy o typie afazji, niedokształcenie mowy pochodzenia korowego, niedorozwój mowy, alalia, SLI. Dotychczas nie osiągnięto porozumienia co do sposobu ujmowania i kategoryzacji zaburzeń w rozwoju mowy oraz stosowania jednolitej terminologii.

NIEDOKSZTAŁCENIE MOWY O TYPIE AFAZJI

Termin stosowany dla określenia zaburzeń afatycznych u dzieci. Upowszechniony w latach 60 - tych przez dr Zofię Kordyl - współzałożycielkę Ośrodka dla dzieci z afazją, badaczkę problemów afazji dziecięcej.
W Ośrodku Szkolno - Wychowawczym dla dzieci afatycznych Zgromadzenia Sióstr Felicjanek posługujemy się terminologią wprowadzoną przez dr Kordyl. Termin - niedokształcenie mowy o typie afazji - wskazuje na pewne podobieństwo specyficznych zaburzeń w rozwoju mowy u dzieci do afazji dorosłych (symptomy, czasem etiologia, patomechanizm), a jednocześnie podkreśla fakt trwającego, niezakończonego u dziecka procesu kształtowania się mowy. Niedokształcenie mowy o typie afazji może mieć postać ekspresywną, recepcyjną lub mieszaną. Objawom specyficznym (dotyczącym mowy i języka) towarzyszą objawy niespecyficzne - wynikające głównie z zaburzeń uwagi, pamięci, myślenia pojęciowego, dynamiki procesów nerwowych, zaburzeń emocji
i zachowania. Charakterystyczne są trudności w opanowywaniu umiejętności czytania i pisania. Zachodzi konieczność stosowania kompleksowych oddziaływań terapeutycznych.